Mój poranek (wcale nie wczesny): herbata, radio, Internet, gazeta, a na talerzyku kanapka z serem pleśniowym. Jak dobrze, że kanapka, a nie surowe, ociekające krwią mięso! Sen o surowym mięsie męczył mnie dziś w nocy. To był jeden z tych snów, które nie dają za wygraną nawet wtedy, gdy człowiek się na chwilę wybudzi. Całą noc spędziłam na wystawnym przyjęciu jedząc surowe mięso i na ustach mając pełno krwi. Na szczęście to był tylko sen.

Bo pogoda taka ładna!
Po śniadaniu kawa i czekolada. Czas jakoś tak ucieka przez palce. Szperam po Sieci, ale to dalsze marnowanie czasu. Spoglądam na zegarek. Żadnego planu na dziś. Trasa? Jaka trasa? No tak, można gdzieś pojechać. Choćby na chwilę. Bo pogoda taka ładna! Mgła, +3`C, bezwietrznie. Jak na grudzień – świetnie. Do 25.000 km jeszcze trochę mi brakuje. Jeśli chcę mieć taki przebieg w tym roku, to właśnie teraz muszę się postarać. Wspominam dzień wczorajszy: do pracy po oszronionej drodze, śliski zjazd przed pracą, marznący deszczyk po pracy. Żarty się skończyły, zima lada moment zaatakuje i będzie dla mnie po zawodach.

Schować się
Szukając inspiracji przeglądam…. własnego bikeloga ;). A może by tak do Gniezna? Taką trasę zrobiłam latem. Nic wielkiego, 120km. Szybko się szykuję do drogi i ruszam. Latem było inaczej, przyjemniej. Tamten dzień był tak gorący, że ludzie mdleli na półmaratonie biegowym, który trafiłam na trasie. Nad jeziorami było pełno ludzi. Moczyłam swoją koszulkę w zimnej wodzie. (Wtedy było tak: http://kot.bikestats.pl/1189235,Gniezno.html). Teraz jest chłodno i jestem porządnie opatulona. Panuje ziąb, powietrze stoi i przesycone jest zapachem dymu z kominów. No tak, ludzie jednak wolą schować się w cieple, zamiast wyjść z domu. Jedzie mi się bardzo dobrze i gdyby nie to, że co chwilę wypinają mi się buty z pedałów, to mogłabym pocisnąć nieco mocniej, a tak muszę jednak uważać. Każde szarpnięcie to wyrwana z pedału stopa. Raz lewa, raz prawa.

Ostrzeżenie
Podczas tej wycieczki na ulicach mijanych miejscowości widzę pojedyncze osoby. Każdy szybko przemyka. Przemykam i ja. Teraz jestem w Kiszkowie, chwilę później w Kłecku i w końcu w Gnieźnie. Tu też nie bawię długo. Jadę pod katedrę, wcinam kawałek batonika i uciekam stąd. Dym. Od tego dymu boli mnie głowa. Zupełnie zapomniałam o ostrzeżeniu na dziś, że w stojącym nieruchomo powietrzu jest wysokie zapylenie. Może lepiej jednak było zostać w domu…. Z bolącą głową jadę do domu.

Grudniowe dni
W Czerniejewie podjeżdżam pod pałac. A tu brama zamknięta. Brama częściowo zasłonięta blachą falistą. A na ziemi pełno zniczy… ależ ktoś musiał mocno walnąć! Ktoś zakończył swoją podróż właśnie tu, definitywnie… (http://gniezno112.pl/czerniejewo-uderzyl-w-mur-pal...).
Końcówka wycieczki już w szarówce, a ostatnie kilometry po ciemku. Krótkie są grudniowe dni.