Spało mi się słabo. Na polu skoszonej kukurydzy, które bezpośrednio sąsiaduje z naszą kupą gnoju, było pełno myszy. Całą noc biegały, chrupały, piszczały, drapały w namiot. Budzimy się o 6.00, szybko zbieramy graty i bez śniadania jedziemy na punkt biwakowy. Mamy właściwe współrzędne, trafiamy więc szybciutko. Nasi jeszcze śpią, ale już nie długo ;).

Testy
Przychodzi pora by podzielić się wrażeniami z testów namiotów (Magda, Kaha, Turyści). Ja natomiast biorę się za testowanie swojej kapryśnej kuchenki. Mając do pomocy doświadczoną w podróżach ekipę nabieram odwagi: benzyna ekstrakcyjna leje się szerokim strumieniem, nie obywa się bez rozkręcania ustrojstwa i diagnozy - w pompce do pompowania paliwa jest takie śmieszne coś, co się podwinęło. Należy to odwinąć. Pompka zaczyna działać normalnie. Teraz tylko wystarczy przeczyścić dyszę i gotowe! Kuchenka działa, jak za pierwszym razem. Jeszcze tylko podsuszenie namiotów mokrawych od rosy i można jechać.



Szosa
Jedziemy najpierw do sklepu, bo pokończyły nam się zapasy. Z chwili na chwilę robi się coraz cieplej. Przyjemnie jest zarówno jechać, jak i… nie jechać. Czasu mamy dużo – cały dzień, a do przejechania tylko jakieś 90 km. To oznacza, że możemy sobie poleniuchować i zupełnie się nie spieszyć. Mamy kilka kawałków terenowych, w tym niestety też odcinki po wrednej tarce. Jedzie się po tym wybitnie nieprzyjemnie, w dodatku Magdę, która ma problemy z plecami zaczynają one boleć. Szybko dochodzimy do przekonania, że wygodniej i przyjemniej będzie jechać spokojnymi szosami. Co więcej – okazuje się, że nawet najmłodszy uczestnik wyprawki woli szosę od terenu! Chwila nad mapami i już jest plan szosowy. Magda wyraźnie lubi gładkie nawierzchnie i gdy tylko jest okazja, leci do przodu i uskutecznia coś, co wtajemniczeni nazywają „dzidą”, z kolei Kuba raz po raz bawi się w krótkie sprinty.

Nie nasza impreza
W Śremie obkupujemy się na wieczór i robimy sobie sympatyczną przerwę na zielonej trawce. Do przejechania mamy już niecałe 15 km i w planach ponownie nocleg w punkcie Czas w Las. I jak wczoraj – mamy pecha. Tym razem co prawda trafiamy tam bez pudła i jako zwarta grupa, ale od razu widzimy, że z noclegu tutaj nic nie będzie. Odbywa się właśnie jakaś impreza, pełno samochodów, motocykli, głośno, krzyki, muzyka. To zdecydowanie nie nasze klimaty! Jedziemy zatem jeszcze kawałek na wschód, wzdłuż Warty i w końcu znajdujemy bardzo ładne i spokojne miejsce na noc. Rozbijamy namioty, gotujemy kolację (kolejny test mojej kuchenki – nadal działa) i gadamy do nocy do późnego wieczora. Wczorajsza lekko zarwana nocka i dzisiejsza wczesna pobudka robią swoje – szybko idziemy spać.

Mapa:


ZDJĘCIA