Tyk, tyk, tyk, tyk..... mijają kolejne godziny i minuty nowego… 2014 roku. To już prawie wieczór. Siedzę przed komputerem w kuchni. Przeglądam Internet. Nie dzieje się nic. Cóż może się dziać późnym popołudniem w Nowy Rok?
I wtedy przypominam sobie, że miałam się zapisać na BS. Właśnie w ten dzień - 01.01.2014r.
Nowy Rok to przecież dobry moment za zaczynanie różnych rzeczy. Rejestruję się i wpisuję swoją pierwszą tegoroczną jazdę. I od razu jestem w czołówce dziewczyn. Trochę dziwnie się z tym czuję - ja, nowa, w czubie…
Czy to nie jest niestosowne, tak od razu włazić na świecznik?

Był to rok pełen niespodzianek. Gdyby ktoś mi na początku stycznia 2014r. powiedział, że:
    -w rok przejadę ponad 26.000km (normalnie pracując, na pełen etat),
    -popełnię szaleństwo i wystartuję w BBT,
    -samotnie zrobię wiele bardzo długich tras (w tym BBT),
    -poznam osobiście ludzi, których dotąd znałam jedynie z sieci (w szczególności Wilka, eranis, starsząpanią, waxmunda, Norberta)
nigdy w życiu bym w to nie uwierzyła.

Mile będę wspominała ten rok.
Zarówno długie samotne trasy jak np. trzysetkę w deszczu i wietrze pod granicę czeską, Kraków, Ełk, Warszawę, Dólsk pod Świeciem,
jak i wyjazdy wielodniowe: rowerowe wakacje (po raz pierwszy w stylu UL), wypady: do Pragi, na Pomorze Zachodnie, Wyprawkę Listopadową,
a także te zupełnie krótkie - dojazdy pracowe i inne podobne – tylko z pozoru znaczące niewiele. Z pozoru, bo liczy się przecież każdy metr ;).

Jeździłam w upale, w mrozie, z wiatrem, pod wiatr, w deszczu, w słońcu, nocą, za dnia....
Były chwile gdy miałam wszystkiego serdecznie dość i cieszyłam się wtedy, że jadę sama.
Były momenty, gdy na trasie było tak przejmująco pięknie, że bardzo żałowałam, że z nikim nie mogę dzielić swojego zachwytu.
Bywało, że jechałam z kimś i było idealnie lub... od ideału daleko.

Statystyka: