To ostatni dzień, gdy trzeba wstać o bardzo wczesnej porze. Tym razem zwijamy się rekordowo szybko. Są we mnie nerwy i napięcie. Czy na pewno żadna z dziewczyn nie skusiła się na jazdę nocną? Zaczynam od zjazdu / zejścia. Potem jest pionowa ściana i trzeba tam wepchnąć rowery. Tasujemy się tu z dwoma chłopakami. Mijamy też 2 namioty nad Wisłą. Domyślamy się, że to koledzy, z którymi rozmawialiśmy wczoraj wieczorem, na krótko przed rozbiciem naszych namiotów.



Kwidzyn mijamy trochę bokiem, jakiś czas później jest Gniew. Przed Gniewem sporo terenu i coraz cieplej. W miasteczku jest piękny zamek, ale nie zatrzymujemy się tu. Trzeba przecież pędzić na metę. To już tak blisko!

Blisko i daleko. Jakieś 110 km. A przecież w okolicach Tczewa są słynne łąki. Zaczyna się niewinnie – jest sobie kwietna łąka. Potem te kwiaty robią się coraz wyższe i coraz bardziej dzikie. Po kolana, po pas… a następnie już nie tylko kwiaty, ale też czasem krzewy. Nie zawsze dróżka jest widoczna. Czasem trzeba jechać / iść na wyczucie. Mimo to podoba mi się bardzo ten odcinek.



Te łąki to w zasadzie ostatni trudny kawałek. Za nimi miał być wyboisty wał, ale od zeszłego roku coś się zmieniło. Zamiast wyboistego wału jest wał z gładką i zupełnie nową nitką asfaltu. Nic nie szkodzi, że jest pod wiatr. Jedziemy szybko.

Dotarcie do ujścia Wisły nie jest łatwe. Kamienna droga prowadzi nad samą wodą i w kilku miejscach jest lekko podtopiona. Na chwilę gubię ślad i po głębokim, kopnym piachu idę wśród niskich krzewów dzikich róż.



Jeszcze chwila i oto jestem przy ujściu! Fajny moment. Wisła tak długo mi towarzyszyła, pokazując swoje piękno, a teraz widzę jak wpada do morza. A właściwie jak niepostrzeżenie zamienia się w morze. Krótka foto sesja i jazda na metę – a to jeszcze kawałek drogi.



Początkowy odcinek za ujściem to powrót tą samą drogą, jest więc trochę spaceru. Później już tylko lepiej, sam dojazd na metę to asfalt, więc cisnę mocno. I oto jestem! Dostaję medal, odbieram swoje rzeczy, które nadałam na metę i idę się umyć, a potem coś zjeść. Meta świetnie zorganizowana i z bardzo fajnym klimatem mety. Miło jest tu posiedzieć i popatrzeć jak dojeżdżają kolejne osoby.



Kończąc Wisłę jestem bardzo zadowolona z wyniku. Mimo, że słabo jeżdżę w terenie, udało mi się zająć wśród kobiet bardzo dobre 4 miejsce. Za mną przyjechało jeszcze 11 dziewczyn.
Miejsce open 147 na 264 osoby, które dojechały do mety.
Uzyskany czas: 153 godziny 39 minut.
Szacuję, że jakieś 50 km podczas tego maratonu przeszłam pieszo. 
Michał niewiele pomógł, kręcił się w pobliżu, stwarzając pozory wspólnej jazdy, ale jak znam życie będzie później przypisywał sobie mój sukces. Jak to zwykle on.