Kot
Sercu nie żal
Poniedziałek, 14 listopada 2016 Kategoria do 50
| Km: | 21.07 | Km teren: | 0.00 | Czas: | km/h: | ||
| Pr. maks.: | 0.00 | Temperatura: | -4.0°C | HRmax: | HRavg | ||
| : | kcal | Podjazdy: | 148m | Sprzęt: Hardtail | Aktywność: Jazda na rowerze | ||
Boisz się ciemności? Pojedziesz sam(a) w teren po ciemku i w gęstej mgle?
.....
Słabo widzę w ciemności, a mgła była taka, że raz prawie musiałam się zatrzymać, by poszukać drogi, tak bardzo nie było jej widać. Surrealistycznie... Las jak nie-las. Pole jak nie-pole. Czy to jeszcze las? Czy to już za lasem? Skupiam wzrok na mgle, staram się przeniknąć ciemność.
.....
Nie bałam się, nie było mi nawet nieswojo. Nie było mi również żal tych pięknych, melancholijnych widoków, które schowała noc. Widoków na listopad w całej jego ponurej i mglistej okazałości.
Czego oko nie widziało, sercu nie żal...
.....
Słabo widzę w ciemności, a mgła była taka, że raz prawie musiałam się zatrzymać, by poszukać drogi, tak bardzo nie było jej widać. Surrealistycznie... Las jak nie-las. Pole jak nie-pole. Czy to jeszcze las? Czy to już za lasem? Skupiam wzrok na mgle, staram się przeniknąć ciemność.
.....
Nie bałam się, nie było mi nawet nieswojo. Nie było mi również żal tych pięknych, melancholijnych widoków, które schowała noc. Widoków na listopad w całej jego ponurej i mglistej okazałości.
Czego oko nie widziało, sercu nie żal...
komentarze
W pełni popieram Bitelsa!
Koniec z melancholią, publika domaga się optymizmu i radości z życia. Alleluja i do przodu! ;))
wilk - 18:04 niedziela, 20 listopada 2016 | linkuj
Koniec z melancholią, publika domaga się optymizmu i radości z życia. Alleluja i do przodu! ;))
Swoją opowieścią obudziłaś kilka fantastycznych, podobnych wspomnień śpiących w mojej głowie. W podobnych sytuacjach czuję się dobrze. Kilka razy kiedy las przemierzałem nocą, wzdłuż leśnej drogi, poruszały się zaniepokojone zwierzęta. Sarny. nie zrywają się. Nie biegną. Małe grupki zbieraja sie w duże stado i idą. Słychać ich kroki i delikatny trzask łamanych pod śniegiem miękkich gałęzi. Nie wiem dlaczego poruszają sie równolegle do ścieżki. Czułem się intruzem i żal mi było ich spokoju ale jednocześnie czułem się bardzo wyjątkowo.
lutra - 20:51 poniedziałek, 14 listopada 2016 | linkuj
Raz jechałam w takiej mgle fajnej mgle :) z pracy do domu po 22.00 :)
Katana1978 - 19:09 poniedziałek, 14 listopada 2016 | linkuj
O nie, nie. Nie zgadzam się na takie pesymizmy we wpisach.
Fakt trudno jest, ciężko jest, ale zima minie, śnieg popłynie, lato przyjdzie i będzie cuuudnie :)
A póki co szukać nowych tras, pomysłów aby się nie dołować. Zamiast myśleć mrocznie, pisać na blogu, dużo gadać aby odwrócić złe myśli.
Ja też źle widzę nocą. Pole widzenia bardzo się wtedy zawęża.
Bitels - 18:50 poniedziałek, 14 listopada 2016 | linkuj
Fakt trudno jest, ciężko jest, ale zima minie, śnieg popłynie, lato przyjdzie i będzie cuuudnie :)
A póki co szukać nowych tras, pomysłów aby się nie dołować. Zamiast myśleć mrocznie, pisać na blogu, dużo gadać aby odwrócić złe myśli.
Ja też źle widzę nocą. Pole widzenia bardzo się wtedy zawęża.
Komentować mogą tylko znajomi. Zaloguj się · Zarejestruj się!
