Trasę zaprojektowałam na szybko, na kolanie, zupełny spontan. Najpierw wykreśliłam jedną, potem drugą, trzecią…. Jak szalony rysownik, który co chwilę zrywa kartkę, na której dopiero co zaczął prowadzić linię. Z założenia trasa miała nie iść głównymi drogami, w miarę możliwości omijać miasta, być ciekawa widokowo oraz w razie potrzeby miała być możliwa do skrócenia.

Manewry linkowe
Poranek w Żmigrodzie jest pochmurny i wietrzny. Jak na przedostatni dzień stycznia jest dość ciepło. Początek idzie „świetnie”. Trzeba podciągnąć linkę zepsutego od długiego czasu hamulca przedniego. Planuję go nie używać, a podciągniecie linki ma mnie wyratować w razie potrzeby nagłego hamowania. Zwykle taki „manewr linkowy” wystarcza właśnie na jedno hamowanie, a potem klamka znowu się zapada i hamulec nie działa wcale.

7 m/s
Mimo znacznego poślizgu w stosunku do planu (jakieś dwie godziny) nastrajamy się optymistycznie do trasy i do walki z wiatrem, który wieje wg prognoz z prędkością 7 m/s. Wiatr ten przez najbliższe 150 km będzie nas gnębił przednio i przednio-bocznie. Bomba! Nie będzie od niego chwili wytchnienia… Ale czy ktoś obiecywał, że będzie słodko?

Ach, dzieje się!
Jazda idzie jak krew z nosa, a nawet gorzej, bo krew z nosa zwykle idzie dosyć szybko. Kilometry wcale nie uciekają. Tak jakby stoimy w miejscu. Coś tam jednak się dzieje, bo przecinamy Odrę, drogę krajową nr 94, autostradę A4, aż w końcu docieramy do Jawora. Piękny i spory Kościół Pokoju widać z daleka, więc skoro już tu jesteśmy – podjeżdżamy bliżej. Za Jaworem zaczynają się podjazdy. Wiatr cały czas przeszkadza, nawierzchnie są niezbyt dobre, no to aby jeszcze sobie dołożyć – podjazdy będą w sam raz. Idzie więc na pierwszy ogień podjazd przez Chełmiec. W przypływie nadmiaru mocy, gdzieś w tych okolicach, Garmin zrywa łańcuch. Szybkie skuwanie i dalejże pod górę. Lasy Parku Krajobrazowego Doliny Chełmy prezentują się świetnie. Szkoda tylko, że dzień się już powoli kończy.



W zastępstwie
Wieje paskudnie mocno. Najwyższy punkt trasy ma 612 m.n.p.m. Z tej wysokości widać w dole światła Jeleniej Góry. Jesteśmy całkiem blisko, ale do miasta nie zjedziemy. Zjazd po serpentynach do Dziwiszowa to niezła masakra – wieje tak, że aż przestawia, w dodatku nachylenie jest dość znaczne, a ja mam do dyspozycji tylko jeden sprawny hamulec. Wpadam w lekką panikę, klnę jak szewc - na swoją głupotę, że niesprawnym rowerem wybrałam się w taki teren. Po zjeździe zaczyna się powoli nawrotka. Wykręcamy na północny zachód i wiatr już tak nie przeszkadza. Ale idealnie przecież być nie może. No bo jak to tak? Skoro wiatr przestał być dużym problemem - coś musiało go zastąpić. Deszcz. Deszcz przy 6 stopniach powyżej zera, po 150 km jazdy pod wiatr, to jest to czego nam było potrzeba do szczęścia. Przy życiu trzyma mnie myśl o Lwówku Śląskim. To nieco większe miasteczko. Jak będzie dogodne miejsce – zje się w cieple obiad.

Jedno zdjęcie
Takie miejsce udaje się znaleźć. Jemy więc dwudaniowy obiad, pijemy kawę oraz herbatę. Oj, dużo tego dobrego! Aż za dużo, bo ciężko potem jechać z pełnym żołądkiem. Pada z krótkimi przerwami cały czas. W tym uroczym deszczyku docieramy do Złotoryi. Ładnie tu, ale z obawy przed utopieniem aparatu robię tylko jedno zdjęcie. Musi wystarczyć.

Karnawał
Sobota płynnie przechodzi w niedzielę. Jak karnawał, to karnawał, sobotnia impreza nie może się przecież skończyć przed północą! Tak więc balujemy do 01:10, kiedy to jak porządni imprezowicze po udanej balandze łapiemy poziom.

Mapa:



Zaliczone gminy: Brzeg Dolny, Miękinia, Środa Śl., Udanin, Wądroże Wielkie, Mściwojów, Jawor, Męcinka, Świerzawa, Wojcieszów, Jeżów Sudecki, Wleń, Lubomierz, Lwówek Śląski, Pielgrzymka, Złotoryja obszar wiejski, Złotoryja miasto, Miłkowice (18 gmin).

Zdjęcia