Dziwne było to gminobranie w moim wykonaniu – ponad 400 kilometrów i tylko 3 nowe gminy. Tak to jednak jest, gdy krąży się po „swoich” terenach i w gminobraniu bierze się udział nie dla samych gmin (które ma się od dawna pozaliczane), lecz dla towarzystwa. W sobotę niezbyt wczesnym rankiem spotykam się z Wilkiem w Czerwonaku. Zaczynamy od małych zakupów w markecie i ostrego podjazdu (11%) pod budynek urzędu. Jak na Wielkopolskę – górka całkiem konkretna.

Luksus trwonienia
Dalej jedziemy do Murowanej Gośliny. Przez całą drogę do miasteczka trajkoczę jak nakręcona – że znam tam świetną kawiarnię-cukiernię, którą musimy koniecznie odwiedzić. Na miejscu kolejka, że ho-ho... grzecznie się w niej ustawiamy. Czas ucieka, ale na dziś nie mamy zaplanowanej długiej trasy, więc możemy sobie pozwolić na luksus trwonienia czasu. Pyszna kawa i owocowe ciasta to zdecydowanie to czego nam było trzeba. Z nowymi siłami jedziemy po kolejne gminy do wilkowej kolekcji. Pogoda dopisuje, jest słonecznie, średnio ciepło, a wiatr nie tak straszny jak zapowiadali. Następną przerwę robimy w parku w Szamotułach. Przyjemnie jest tak posiedzieć na ławeczce pod drzewami. Parę fotek robimy w ładnym Obrzycku, obowiązkowo też wjeżdżamy na most na Warcie, skąd jest ładny widok na miasto.

Impra w Zajączkowie
W Kluczewie poznajemy lokalnego imprezowicza. Raczymy się akurat colą, gdy dosiada się do nas. On też ma napój z bąbelkami, ale taki, który procentuje chęcią do rozmowy. I tak dowiadujemy się, że wieczorem (już niedługo wieczór!) będzie ekstra impreza w Zajączkowie. Szybko załapuję klimat i wdaję się w pogaduchę.
Impreza!
Potańczymy?
Ach – gdzie to Zajączkowo?
6 kilometrów stąd?
O matkooo, to strasznie daleko!
Nie dojadę – mam za mało sił, rower za słaby. [Patrzę sugestywnie na Wilka – może pożyczy swój, ale on jakoś się nie wyrywa.] Imprezowicz coś gada o pływaniu. Odpływamy zatem – czas już na nas najwyższy.



Bez łyżki i bez kubka
Robiąc zakupy na wieczór, pamiętamy by kupić łyżkę i kubek. Wilk zapomniał zabrać tego pierwszego (proponowałam, że mogę pożyczyć widelec – ale to jednak nie to samo co łyżka), ja – tego drugiego (Wilk sugerował, że mogę chłeptać kawę z menażki – ale to nie to samo co z kubka). Łyżka kupiona plastikowa, kubek – najbrzydszy chyba jaki widziałam – z zielonym stworem – ale innych nie było. Podwieczorek to frytki w McD Pniewy. Jedziemy potem jeszcze kawałek na północ, wzdłuż jeziora Białokoskiego i w pobliskim lasku rozbijamy namioty.

Mapa:


Fotki