Zrobiłam to!
Wyczyściłam mój ulubiony rower, a także - w przypływie nagłej niechęci do brudu - rower pracowy. Oj, narobiłam się! Ulubiony był brudny od ponad roku, od ponad 12 tysięcy kilometrów... należało mu się pucowanie! A pracowy był cały pod warstwą zaschniętego błota (nawet szprychy!) - po lutowej pracy (hm... orce?) w błocie ;). Nie na darmo mówi się, że rowery pękają podczas mycia. Czyszcząc Ulubionego zauważyłam nie tylko rysy, ale i jedno większe aż do kości (aluminium) przetarcie lakieru. Prawie zabolało ;).
Gdy tak zapamiętale czyściłam, wiosenne słońce mocno grzało mi w plecy. Ach - będą jednak ciepłe święta?
Skoro już wyczyściłam i skoro wiosna taka piękna - pełne słońce, naście stopni ciepła - to poszłam na rower. Niczego specjalnego w planach nie miałam, ot zwykłe szwendanie się po okolicy.
Niestety, ledwie ruszyłam, pojawiły się chmury. Coraz więcej chmur. Ciemnych, deszczowych. Zaczęło wiać, ochłodziło się. W końcu, po 15 km jazdy zaczął padać deszczo-śniego-grad. Zatem w tył zwrot i do domu.
Tym bardziej, że na okoliczność wspaniałej wiosny wyjechałam z domu ubrana bardzo lekko. Po raz pierwszy w tym roku się mocno wyletniłam: spodnie bez ocieplinki, a pod wiatrówką jedynie koszulka kolarska. Wszystko przemakalne oczywiście. Padało aż do końca, zamiast nastu stopni zrobiło się ledwie 6.
Bossssko. Jak ja mam dość tej obrzydliwej pogody!!!