Miniona niedziela: stoję na dworcu kolejowym w Pobiedziskach. Zmarznięta i przemoczona. Czekam na pociąg. Peron jest śliski jak cholera. Jakaś dziewczyna niemal fika orła. Łapie ją facet, który stoi obok. Dzięki niemu nie poleciała na tory. No i w końcu jest pociąg. Mój rower waży 15kg, a schodki do wagonu wysokie i strome. Uwielbiam. Nie dam rady sama wrzucić roweru do środka. Jak zwykle w takiej sytuacji wybieram sobie faceta, którego proszę o pomoc - jak zwykle bez problemu się udaje. Rower już jest prawie w środku i wtedy właśnie… słyszę, że coś drobnego upada na ziemię. Podczas ładowania roweru do wagonu ten miły chłopak zahaczył mi tylną lampkę, która leży teraz niefortunnie na kamykach między krawędzią peronu a pociągiem. To pech! Przez jedną szaloną chwilę myślę, by wsadzić tam łapkę i sięgnąć lampkę. Na szczęście szybko wraca mi normalne myślenie. Ryzykować nieszczęście dla lampki! Niedorzeczne. Konduktor patrzy na mnie i na leżącą w torowisku lampkę i mówi:
„Nikt tu jej nie znajdzie, niech się pani nie przejmuje. Przyjedzie sobie pani po nią któregoś dnia”.
Ponure myśli uciekają, tak jak uciekła śnieżyca, która mnie zmusiła do awaryjnego powrotu do domu. Rzucam mu promienny uśmiech i stwierdzam:
„Ma pan rację!”

Któregoś dnia, czyli dziś: wsiadam na rower i jadę do Pobiedzisk po moją lampkę. Mam nadzieję, że ona wciąż tam jest. Na torowisku. Średnio chce mi się jechać, gdybym nie musiała, to pewnie bym pojechała w zupełnie inne miejsce. No ale cóż, tę lampkę mam od kilku lat. Lubię ją. Chcę ją z powrotem!! Na całym odcinku leśnym szosa pokryta jest czarnym lodem. Jedzie się okropnie. W końcu docieram do Pobiedzisk. Idę wzdłuż torowiska aż 3 razy. Idę i gapię się w tory. Ludzie zerkają na mnie jak na wariatkę. Może myślą, że chcę popełnić samobójstwo ;). Zbyt spostrzegawcza to ja nie jestem – dopiero za trzecim przejściem udaje mi się wypatrzyć lampkę. Jest!!! Moja wytrwałość zostaje nagrodzona. Lampka cała jest zaszroniona, ale działa. Rozradowana jadę jeszcze na ryneczek (w ulubionej cukierni – kawiarni tłok taki, że się nie wbijam) i wracam do domu.

Akcja ratowania lampki zakończona pełnym sukcesem :)).

Foteczki lampeczki: https://picasaweb.google.com/102656043294773462009...